Bayamo, Baracoa, Camaguey en Viñales

(14-02-2012) Inmiddels zit ik weer in Havana en heb ik nog maar een half dagje over op Cuba. Michiel is al vertrokken en ik vertrek morgen naar Mexico waarna ik via L.A. door naar Auckland, Nieuw-Zeeland zal vliegen! Maar eerst hebben jullie nog een verslag van de laatste twee weken tegoed...

Na Camaguëy zijn we naar Bayamo in de provincie Granma gegaan (vernoemd naar het jacht waarmee Fidel Castro en de mannen van zijn juli 26 movement op Cuba aanmeerden wat het begin van de revolutie markeerde). Bayamo zelf is een klein plaatsje waarvan het centrum uit niet veel meer bestaat dan 2 pleintjes en een hoofdstraat met wat winkeltjes. Wat de stad interessant maakt is de ligging vlak naast de Sierra Maestra. dit gebergte bevat onder andere Pico Turquino wat op 1974m boven zeeniveau het hoogste punt van heel Cuba is. Dit punt is vrij makkelijk te beklimmen maar wij besloten een ander gebied aan te doen wat dit schitterende natuurgebied bijzonder maakt; het La Plata trail. Op deze trail krijg je het kamp te zien waaruit de Castro broers, Ché Guevara en 16 andere geurilla's met 7 vuurwapens en verder helemaal niets in 1958 hun revolutie opzetten en coördineerden die uiteindelijk het Batista regime omver zou gooien en Cuba zou vormen tot wat het tot vandaag de dag is. De tocht door de natuur was leuk en af en toe nog best zwaar als je, zoals wij, alles te zien wilde krijgen. Het was boeiend om te zien hoe ze met minimale mogelijkheden een compleet dorp (inclusief hospitaal en radio station) hebben opgezet en het ook nog voor het Batista leger verborgen hebben weten te houden. Na zo'n 4 uur in de klamme hitte te hebben rondgelopen daalden we weer af om terug naar Bayamo te gaan.

Zoals gezegd was er verder weinig in de stad te beleven dus gingen we de volgende dag meteen door naar Santiago de Cuba, de tweede stad van het land die aan de andere kant van de Sierra Maestra aan de zuidkust ligt. Vrij kort na aankomst besloten we al om hier na één nacht te vertrekken, doordat de bergen veel wind tegen houden is het klimaat er erg klam en verder is het er vooral erg druk. Ook is er niet heel veel te zien dus eigenlijk geen enkele reden om hier nog langer te blijven... Zo zaten we de volgende dag alweer in de bus om via de mooiste route tot nu toe, langs de Sierra Maestra en de regenwouden van Cuba, richting het meest oostelijke puntje van Cuba te reizen: Baracoa. Baracoa ligt aan de Bahía de Miel (baai van de honing) terwijl het aan de andere kant omringd wordt door in mijn ogen de mooiste natuur van heel Cuba. Nadeel van de locatie is dat er een zeeklimaat heerst en het dus vrijwel iedere dag wel een keer regent, zo ook de eerste dag dat wij er waren... Ondanks het weer besloten we toch in een busje te stappen en mee te gaan met een tour waarbij we het nationale park en het regenwoud aan zouden doen. Na door de stortbuien te hebben gereden klaarde het gelukkig op net toen we aankwamen en hebben we dikke 4 uur door de natuur gelopen zonder echt natgeregend te worden. We hadden een goeie gids die (in perfect Engels) veel over de vele planten en dieren van de omgeving kon vertellen. Het groepje met wie we waren was ook goed met gelukkig wel mensen die wat wandelen gewend waren. Door de vele regen waren de paadjes op veel punten wel erg glad en we moesten een aantal keer door beekjes lopen waar normaal waarschijnlijk niet heel veel water liep maar wat nu bijna tot onze knieën kwam. Onderweg hebben we nog vers geplukte bananen gegeten, verse kokosmelk gedronken en stukjes kokosnoot met honing gegeten.

De tweede dag in Baracoa hebben we wat rustiger aan gedaan en alleen een stuk langs het strand in de zee gelopen en het dorpje verder verkend. 's Avonds nog in onze casa een perfect bereide kreeft gegeten, het eten is hier overal geweldig maar deze casa stak daar nog een keer met kop en schouders bovenuit, voordat we de volgende dag aan een busreis van 22 uur begonnen die ons terug zou brengen naar het midden van het eiland waar we het stadje Cienfuegos nog aan moesten doen. In Cienfuegos hadden we één dag waarbij het vrijwel de hele dag stortregende maar dat kwam wel goed uit aangezien we nog best brak van onze busrit waren. De andere dag hebben we besteed aan het bekijken van het stadje en zijn we op een veerbootje door de baai wezen varen. Onze laatste stop voordat we naar Havana terug zouden keren was in Viñales, een dorp genoemd naar het gelijknamige natuurgebied, de Viñales vallei in de westpunt van het eiland.

Ik heb eerder gezegd dat Baracoa de mooiste natuur van Cuba heeft maar het moet zijn plaats wel delen met de Viñales vallei waar het beeld gedomineerd wordt door grote limestone rotsen. De eerste dag dat we hier waren hebben we een tour door de vallei geboekt met een tourguide die perfect Engels sprak en ons behalve over de vallei heel veel wist te vertellen over het leven van de gemiddelde Cubaan onder het huidige regime. De dame van ergens begin 30 sprak heel open over hoe het allemaal hier geregeld is en daarbij liet ze ook duidelijk doorschemeren dat ze het er niet helemaal mee eens was... Het was absoluut geen anti-Castro verhaal maar het frustreerde haar duidelijk dat Cubanen geen vrije toegang tot internet hebben, ze amper in de mogelijkheid zijn om te reizen, de corruptie te groot is en de salarissen veel te laag. Zelf denk ik dat ze één van de velen van een jongere generatie is die behoefte heeft aan verandering maar dat terzijde. Naast de algemene informatie over het land kregen we ook wat van de regio te zien want de provincie Pinar del Rio is bekend van de vele tabaksplantages waar de tabak voor de beroemde Cubaanse sigaren gegroeid wordt. We gingen langs bij een sigarenboer waar we zagen hoe de tabak gedroogd wordt en hoe een sigaar met de hand gerold wordt. Ook kregen we nog een kopje heerlijke verse Cubaanse koffie die hij in zijn tuin groeide. Na zo'n 4 uur hadden we meer geleerd dan in de andere 3 weken op Cuba bij elkaar!

De andere twee dagen in Viñales hebben we besteed aan een bezoekje aan een strand, waar we natuurlijk weer roodverbrand van terugkwamen, en we zijn een halve dag naar de stad Pinar del Rio geweest. Deze stad was niet heel veel aan, vooral een drukke industriestad met veel verkeer en weer eens een flinke lucht van verbrande olie. Het enige interessante hier was een bezoek aan de lokale sigarenfabriek waar ongeveer 40 mensen de hele dag sigaren rollen voor de beroemde Cubaanse merken. Per dag worden hier wel 8000 sigaren gerold! Het was ook wel grappig om een keer in een bedrijf te kijken want de propaganda die hier veel aanwezig is gaat binnen de muren van bedrijven gewoon door. We hadden al gezien dat in scholen grote muurschilderingen van Fidel Castro en Ché Guevara gemaakt zijn maar in bedrijven hangt het dus blijkbaar ook vol propaganda met onder andere een humor wall waar Amerika weer eens belachelijk werd gemaakt.

Na Viñales keerden we terug naar Havana waarmee onze trip op Cuba er bijna op zat. Michiel is op zijn laatste dag, waarschijnlijk door het eten van een verkeerde pizza, flink ziek geweest waardoor ik op mezelf aangewezen was. Ik ben maar wat gaan lopen en toen ik bij het grote Estadio Latino Americano van de lokale trots en grootste honkbalclub van Cuba, Industriales, aankwam bleek er een wedstrijd aan de gang te zijn. Aangezien ik verder toch niets te doen had besloot ik een kijkje te gaan nemen en dat bleek een goede beslissing. Het grote stadion was voor ruim een kwart gevuld met Cubanen die zeer fanatiek met de wedstrijd meeleefden, ik had in een toeristenvakje vlak achter de thuisplaat een prima plek en kreeg ook nog een keer een leuke wedstrijd voorgeschoteld. Toen ik binnenkwam aan het einde van de 3e inning stond er een 1-1 stand op het bord en toen ik het stadion weer verliet was deze (door o.a. één homerun met twee man op de honken van Industriales) veranderd in een 3-7 overwinning voor de thuisploeg.

De dag erna vertrok Michiel, die weer beter was, terug naar Nederland en had ik nog 1,5 dag over waarin ik eigenlijk niet veel meer gedaan heb dan wat door de stad lopen en dit verslag schrijven. Cuba is onwijs goed bevallen! De meeste mensen waren erg aardig, het eten was boven verwachting goed en de bizarre situatie waarin het land verkeerd maakt het enorm boeiend om te bekijken. Ik ben blij dat ik nu geweest ben want als je de huidige situatie ziet en je er een beetje in verdiept dan krijg je toch snel door dat het haast niet anders kan dat de situatie binnen nu en 10 jaar zal veranderen. Michiel is ook een prima reisgenoot gebleken met veelal dezelfde instelling die ik heb, wat inhoudt dat er erg weinig gepland wordt en we van dag tot dag wel zien wat we doen. Ondanks dat ik het enorm naar mijn zin heb gehad hier ben ik ook wel klaar om door te reizen. Ik heb heel Cuba gezien en ik moet ook eerlijk bekennen dat ik na Mexico en Cuba wel weer een keer toe ben aan de westerse wereld. Ik heb het wel weer gehad met het gebrek aan keuze wat je hier in Cuba hebt waardoor je als toerist vaak vastzit aan best hoge prijzen terwijl de service erg vaak in gebreke blijft. Ook het afdingen, het niet hebben van vaste prijzen, de mentaliteit van de Latijns Amerikanen en het feit dat de meesten alleen maar Spaans spreken is af en toe best vermoeiend maar vooral ben ik wel weer toe aan een land waar het hebben van een WC-bril geen luxe maar normaal is!

Gelukkig schijnt dit allemaal in mijn volgende stop; Nieuw-Zeeland weer 'normaal' te zijn dus we gaan het meemaken! Ik weet zeker dat ik snel genoeg het geweldige eten en de prijzen uit Mexico en Cuba ga missen net als de luxe en van de Casa's en de koffie in Cuba... Maar dat laat ik dan zeker weer weten!