Vancouver en Seattle

Zo! Mijn eerste week in het buitenland zit erop en het bevalt me uitstekend! Deze update is iets langer geworden dan gepland dus ik hoop dat iemand het uit kan lezen ;)

Op maandag 7 november, wat voor mij alweer een eeuwigheid geleden lijkt, vertrok ik vanaf Schiphol naar Vancouver. Een kleine 10 uur (en 4 films) later zette ik voet op Canadese bodem. Toen ik eindelijk door alle douane controles was (die bijna 2 uur duurden) ben ik met de Skytrain, wat eigenlijk een soort metro is, naar downtown Vancouver vertrokken. Het was een paar graden kouder dan het in Nederland was en verder was het even grijs dus de verandering was niet heel groot.

In mijn hostel deelde ik mijn kamer met een Japanner die nauwelijks Engels sprak, een Noor die 2 maanden lang met zijn tentje door Canada en Alaska was getrokken en een Australiër die (net als veel van zijn landgenoten bleek later) met een werk visum in Vancouver op zoek ging naar een woning en werk. De Aussie bleek al een aantal dagen in de stad te zitten dus die avond vertrok ik met hem de stad in om eerst wat te eten te scoren en daarna Vancouver at night te zien. Hij bleek al aardig de weg te kennen en wist de plekken met mooi uitzicht goed te vinden, de stad voelde goed aan en het bleek een prima start voor mijn trip.

Op mijn eerste echte dag in het buitenland besloot ik maar actief te beginnen, ik heb vrijwel 8 uur lang door de stad gelopen en eigenlijk heel downtown verkend, het is een moderne stad met veel wolkenkrabbers en hoge torens maar ondanks al die grootsheid voelt het toch niet kil aan. Het had ergens een klein beetje iets weg van New York maar dan een veel kleiner. De stad is zeer multicultureel naast de Australiërs zijn er ook veel Aziaten die hier werken en wonen, verder zijn er vooral veel jongeren op straat te vinden wat ook een leuke sfeer geeft. De enige mindere kant is de vele zwerfers en bedelaars die op straat rondlopen maar ik ben bang dat ik deze door heel noord Amerika veel ga tegenkomen.

Aan de rand van het centrum zit Canada Place wat normaal een terminal is voor grote cruise schepen maar nu lag er, waarschijnlijk vanwege Rememberance day wat de Canadezen die vrijdag zouden vieren, een groot Russisch militair schip met daarop allemaal mannetjes in militaire pakes en veel te grote petten. Geen idee wat ze daar verder precies deden maar het was in ieder geval een leuk uitzicht. Het water hier bleek een start en landingsbaan voor watervliegtuigen want die bleven constant af en aan vliegen wat een vrij spectaculair beeld gaf. De boulevard kwam uit bij de Olympic Cauldron, een groot kunstwerk waar in 2010 de vlam voor de Olympische winterspelen heeft gebrand. Na nog even op de grote winkelstraat Robson street te hebben gelopen besloot ik maar om af te slaan en een wat rustiger wijkje in te gaan. Hier waren de grote brede wegen ingeruild voor kleine straatjes met bomen langs de weg waar gewone huizen stonden. Via dit wijkje liep ik Stanley Park in, een groot park dat aan de rand van downtown ligt, hier heb ik een dikke twee uur doorheen gelopen. Het was heel rustig en door het herfstweer zag het park er prachtig uit! Na nog een paar eekhoorns en een wasbeer te hebben gezien ben ik teruggegaan naar het hostel en verder rustig aan gedaan.

Aangezien ik de derde dag nogal last van spierpijn in mijn benen had van de iets te actieve eerste dag besloot ik maar om een daypass van het OV te kopen. Hierdoor kon ik niet alleen alle bussen nemen maar ook de seabus die van downtown naar North Vancouver gaat, op deze boot (die door de locals gewoon als vervoermiddel om van punt A naar B te komen wordt gebruikt) had je uitzicht op de skyline van de stad. En dat voor een stuk minder geld dan de toeristenbootjes die je overal kon boeken.

Vlak voor ik op reis ging had ik me aangemeld op de website van CouchSurfing (meer info hier: http://www.couchsurfing.org/about.html) en ik zag dat er die avond een meeting zou zijn in Vancouver. Zonder enige verwachtingen ging ik naar de pub waar die meeting zou zijn en daar heb ik uiteindelijk heel leuke gesprekken gehad met mensen die in Vancouver woonden en mensen die ook over de wereld aan het reizen waren of dat gedaan hebben. De laatste dag heb ik Brad (de Aussie) weer ontmoet en zijn we twee keer (1 keer overdag en een keer 's avonds) een toren op geweest waarvandaan je over heel Vancouver kon uitkijken.

Op vrijdag was het alweer tijd om door te gaan en met de bus vertrok ik om richting de USA te gaan! Hier waren de douane controles verrassend een stuk sneller en makkelijker dan die in Canada en na zo'n 4,5 uur gereden te hebben kwamen we aan in Seatlle! Het voelt goed om terug in de States te zijn want ik denk dat dit toch nog steeds mijn favoriete (vakantie)land is. Seattle is een typische grote Amerikaanse stad. Breden wegen grote gebouwen en toch wat onpersoonlijker dan Vancouver. Ook hier weer veel zwerfers en bedelaars en het downtown centrum is niet heel boeiend. De Space Needle is eigenlijk hun grootste attractie maar ik had eigenlijk niet echt veel behoefte om hier op te gaan. Het klimaat is vrijwel gelijk aan het Nederlandse dus het regent hier veel en zo ook mijn eerste dag in de stad.

De regen zorgde ervoor dat ik mijn eerste bezoek aan een museum heb gebracht! Schrik niet ik heb niet naar schilderijen gekeken ofzo maar ik heb een bezoek gebracht aan het Experience Music Project; een museum over muziek en ook over Sci-Fi (geen idee trouwens wat die twee met elkaar te maken hebben..). Dit museum is ooit neergezet door Microsoft miljardair Paul Allen en het zit in een nogal futoristisch gebouw. In het museum hadden ze twee tentoonstellingen over muziekgrootheden Nirvana en Jimi Hendrix die allebei in Seattle groot zijn geworden. Vooral de tentoonstelling over Nirvana vond ik erg interessant. Verder was er ook nog wel wat informatie over muziek in het algemeen maar dat had wat mij betreft beter gekund. Na deze tour heb ik geprobeerd om naar de boeing fabriek te komen maar daar ben ik door het geweldige openbaar vervoer van de VS nooit aangekomen, De bussen geven namelijk niet aan waar ze stoppen en de chauffeurs zijn niet bepaald vriendelijk en willen je dus ook niet vertellen waar je er uit moet... Ik eindigde dus in een dorp in the middle of nowhere en om niet nog langer met die chagrijnige chauffeur in een bus te zitten ben ik maar uitgestapt. Vervolgens een pub ingedoken waar ik volgens de barvrouw waarschijnlijk de eerste buitenlander ooit was. Toen ik mijn cola wilde afrekenen hoefde dat volgens de barman niet, zijn reden hiervoor was: We don't charge people for staying sober.” Dus net nu ik al mijn geloof in de vriendelijkheid van de Amerikanen was verloren wisten zij het meteen weer terug te geven. Op deze manier zijn me uiteindelijk de kosten voor toegang bespaard gebleven en heb ik een leuke sightseeing tour van de omgeving gehad, dus zo erg was het uiteindelijk allemaal niet.

Toen ik naar Seattle ging had ik via opnieuw de CouchSurfing website in een group aangegeven dat ik hierheen zou gaan. Hier reageerde ene Hugh op die met zijn vriend Bob in Seattle woont en me wel wat van de omgeving wilde laten zien. Ik had afgesproken dat we elkaar zouden ontmoeten in het alternatieve wijkje Fremont. In dit wijkje, wat vooral vroeger bewoond werd door kunstenaars maar tegenwoordig vooral yuppen aantrekt, staan veel vreemde kunstwerken zoals een grote raket die boven op een gebouw staat, een beeld van een grote trol onder een brug die een echte Volkswagen in zijn hand houdt en een gigantisch beeld van Lenin wat ze ergens uit Roemenië weggehaald hebben. Hugh wist hier veel over te vertellen en gaf me een leuke tour. In plaats van dat hij me na het laten zien van het wijkje gedag zij liet hij me veel meer leuke parken en buitenwijken van Seattle zien zoals de Universiteit en Gaspark waar je uit kan kijken over de Skyline van Seattle. Het was super leuk om de stad door een local te kunnen leren kennen en hij heeft zeker mijn beeld van Seattle veranderd. Naast dat hij veel van Seattle wist had hij ook veel reiservaring en wist me dus ook veel over de locaties waar ik nog heen ga te vertellen.

Inmiddels ben ik aangekomen in San Francisco! Ik heb net dik 20 uur in een trein gezeten wat trouwens door de goede service en ruime zitplaatsen van AMTRAK helemaal niet vervelend is, ondanks dat ik niet in een “sleeping car” zat heb ik best wat kunnen slapen en verder vooral genoten van de omgeving die steeds veranderde. We reden door bossen, langs rivieren, door dorpjes, over bergen, langs de zee en langs steden en ik heb zelfs nog wat sneeuw kunnen zien! Hier in San Francisco is het weer prima, zon en 17 graden dus daar kan ik het wel even in uithouden...